یاد اولین پست وبلاگم افتادم!
گاهی بیخابی میاد، سراغم... بیخابی هایم گاهی رنگارنگ هستن که سیاهی شب را برایم به روشنی و دلپذیری روزهای اول بهار میکنند...
و...
گاهی هم بیداری هایم به اندازه ی سیاهی شب، تاریک و مخوف و البته غم انگیزه است....
باز معده ی ناسازگارم سازش را با سردردهایم هماهنگ کرده و هی می نوآزد، آن هم دوزله:-S واااااالا....